Review: The Lord of the Rings: The Rings of Power – aflevering 5 ‘Partings’

De dreiging is duidelijk voelbaar. Het lot van Middle-earth lijkt uitgevochten te gaan worden. Aflevering 5, Partings, zet de schaakstukken klaar om schaakmat gezet te worden. Waar ik echter dacht dat dit de aflevering ging worden waarin het grote conflict uitgevochten ging worden, lijkt Amazon dat te verschuiven naar een later moment. Zonder een seconde gas terug te nemen.

* Waarschuwing: deze review bevat spoilers *

Een groot verschil met de vorige aflevering is dat we dit keer daadwerkelijk terug mogen keren bij de Harfoots tijdens hun reis naar het (voor ons nog) onbekende land. De scene waarin deze reis getoond wordt is misschien wel het meest Tokien-voelende moment uit de hele serie tot nu toe. Epische vergezichten, een groot avontuur en alles onder het genot van een lied. Want wie de boeken heeft gelezen weet dat Tolkien zijn personages maar al te graag liet zingen.

Echter, deze kant van het verhaal is niet aanwezig zonder reden. We zien meer en meer de kracht van ‘hij die uit de sterren viel’, zonder nog steeds daadwerkelijk te weten wie het is. Echter, de kracht komt niet zonder problemen, Nori lijkt langzamerhand een beetje bang voor hem te worden. Gaat deze man een kracht voor het goede of het slechte zijn? We hangen voorlopig nog in het midden. Dat vreemde, haast cult-ogende personages hem ook op het spoor zijn (met bijzonder krachtige kwade muziek op de achtergrond wanneer dit gebeurd) brengt meer mystiek met zich mee.

De mensen die we vorige week achter moeten laten in de toren in de Southland, doen het minder goed. Er is duidelijk een scheiding onder het mensenvolk aanwezig. Hen die willen vechten voor een vrije toekomst (en mogelijk daarbij gaan sterven) en hen die willen leven (en daar hun vrijheid voor op gaan geven). Waldreg, de oudere man die vorige week de naam Sauron liet vallen, is duidelijk de leider van hen die zich op willen geven aan Adar, om zo maar in leven te bleven. Hij zweert trouw aan Sauron wanneer hij op zijn knieën valt voor Adar, maar is Adar Sauron, of zit Waldreg er compleet naast en heeft hij zojuist de levens van heel wat mensen op het spel gezet?

Sowieso is de manier waarop hij zijn trouw moet bewijzen gruwelijk, hard en veelzeggend. Een scene die bijzonder sterk neergezet is, zonder daadwerkelijk te laten zien wat we allen verwachten te zien. De kracht van het buiten beeld laten gebeuren werkt soms beter dan het vol in je beeld te zien krijgen. Iets wat Steven Spielberg ook met verve liet zien in de scene in de kelder in War of the Worlds, bijvoorbeeld.

Langzaam krijgen we meer details over lopende verhalen. Zo laat Theo eindelijk meer los rondom zijn hilt waardoor Arondir en Bronwyn meer inzicht krijgen in het overkoepelde plan van Adar. Daarnaast worden deze momenten gebruikt om te laten zien dat er mensen zijn met hoop. Hoop op een betere toekomst, hoop op een betere relatie met andere rassen. Hoop op een herstel tussen Mens en Elf. En dat iemand veel kan doen wanneer hoop zijn licht in de duisternis weet te laten vallen. Zelfs het kleinste zonnestraaltje kan iets blootleggen in een land gevuld met donker. Het is genoeg om voor te vechten. Het deed me denken aan de speech die Sam geeft op het einde van The Two Towers;

“It’s like in the great stories, Mr. Frodo. The ones that really mattered. Full of darkness and danger, they were. And sometimes you didn’t want to know the end. Because how could the end be happy? How could the world go back to the way it was when so much bad had happened? But in the end, it’s only a passing thing, this shadow. Even darkness must pass. A new day will come. And when the sun shines it will shine out the clearer. Those were the stories that stayed with you. That meant something, even if you were too small to understand why. But I think, Mr. Frodo, I do understand. I know now. Folk in those stories had lots of chances of turning back, only they didn’t. There’s some good in this world, Mr. Frodo… and it’s worth fighting for.”

Alles lijkt er op te wijzen dat Bronwyn en Arondir het verleden durven op te offeren om de toekomst mee te kunnen maken. Het lijkt er op dat ze de toren, die altijd een veilige plek bleek te zijn, willen laten vallen om er zo voor te zorgen dat Adar zijn uiteindelijk doel niet gaat bereiken. Het is een keuze die mogelijk tot hun dood gaat leiden, maar een keuze die laat zien welke kracht er in de Mens zit op momenten dat het er echt toe doet.

In het verhaal dat speelt in Númenor zien we dat Halbrand zijn roeping als Koning meer en meer op zich lijkt te willen nemen. Ik krijg dan ook nog steeds enorme Aragorn-gevoelens bij dit personage, al blijft mijn originele idee mij bekruipen dat hij ooit gaat vallen voor het kwaad. Dat hij mogelijk een Nazgûl gaat worden. En niet zomaar een Nazgûl, maar de leider van hen. De Lord of the Nazgûl, de Witch-King of Angmar. Voor nu wordt de reis echter eindelijk gestart en varen de boten uit naar Middle-earth, uiteraard met Isildur en Elendil aan boord. Deze namen hebben daar een cruciale rol te spelen in het verhaal van de Ring…

De relatie, de vriendschap tussen Durin en Elrond lijkt ook steeds gecompliceerder te worden wanneer Elrond zijn belofte naar zijn vriend moet breken. De morele keuzes die gemaakt worden vallen hem zwaar, maar soms is het einddoel belangrijker dan de reis. De reden waarom Elrond zijn vriend bezocht in Khazad-dûm blijkt niet te zijn wat hij zijn Dwergenvriend vertelde. Echter, hij was hier zelf ook niet van op de hoogte. De relatie tussen deze twee personages speelt meer en meer uit als de begindagen van Gimli en Legolas, maar gaat dieper.

Het is politieker, met een teen gedoopt in hun geschiedenis. Het is daardoor persoonlijker. Helemaal wanneer de teloorgang van het Elvenras in het gesprek gemengd wordt. Dat wat Celebrimbor aan het bouwen is met de hulp van de Dwergen moet klaar zijn voor de lente, anders gaan de Elven het niet overleven. Er is een corruptie van het licht, iets wat de eeuwige zielen aan kan tasten. Antwoorden krijgen we niet, maar is dit het begin van het vertrekken van de Elven in de Third Age?

Geheimen worden blootgelegd en de duisternis valt verder over het land. Partings is een fenomenale aflevering waarin het tempo misschien niet hoog ligt, maar heel veel lijkt te gebeuren. Keuzes monden uit in resultaten, acties worden gestart. Met wederom prachtige beelden en epische muziek weet Rings of Power in zijn vijfde aflevering wederom mijn hart sneller te laten kloppen. De weg gaat verder, eindeloos…