Review: Star Wars: The Deckbuilding Game

Normaal speel ik mijn spellen het liefste digitaal. Relaxed zitten op een bank, controller in mijn hand en grootse avonturen op de TV. Echter, wat velen misschien niet weten is dat ik ook te porren ben voor een goed spel aan tafel met wat mensen. Een kaartspel zoals Uno, een langdurende soap zoals Monopoly en sinds kort Star Wars: The Deckbuilding Game!

Hoewel het spel misschien niet de prijs voor de meest originele naam gaat krijgen, (de deck-builders bestaan al behoorlijk wat jaren), is het voor het eerst dat dit type spel zich af laat spelen in een galaxy far, far away. Mocht je daarom bekend zijn met dit soort spellen, dan zal deze Star Wars-editie veel punten der herkenbaarheid met zich mee brengen. Eén speler speelt als The Empire terwijl de andere als Rebel Alliance zijn of haar ding doet. Hierbij krijgt elke speler een startdeck van tien speciale kaarten gevuld met ‘attack power’, ‘resources’ en ‘The Force’. Elke speler heeft steeds vijf kaarten in handen en mag spelen wat op dat moment het meest logisch lijkt.

Zogeheten ‘unit cards’ (denk aan een stormtrooper, een rebel of Luke Skywalker) worden gespeeld en op het einde van de beurt aan de kant gelegd. Dit terwijl kaarten met een capital ship op tafel blijven, wachtende om een planeet te beschermen of juist gesloopt te worden door de tegenstander. Alle resources (welke dus gespeeld worden met de kaarten in je hand) worden gebruikt om nieuwe kaarten te kopen welke per setje van zes op tafel liggen. Wanneer deze gespeeld zijn gaan ze ook aan de kant. Op de tafel ligt ook een klein metertje dat laat zien waar The Force het krachtigst is. Bij de Rebellen of The Empire. Met een Force-kaart kan dit constant op en neer gaan, met alle gevolgen van dien.

Als laatste is er de optie om aan te vallen. Val bijvoorbeeld met een x-aantal schade de planeet (de basis) van je tegenstander aan, zorg dat de capital ships opgeblazen worden of juist dat je tegenstander die ene kaart met de juiste resources niet kan kopen omdat jij deze net hebt vernietigd. Hierdoor komt er een strategische grondslag in elke pot die je speelt. Ga je vol op verdediging? Val je aan, of zorg je juist dat de tegenstander niet aan kan vallen? Wanneer een basis aangevallen is en daadwerkelijk de juiste hitpoints verloren heeft (zestien aanvallen is bijvoorbeeld de teloorgang van je planeet), speelt de speler gewoon een andere planeet. Vooraf is afgesproken hoeveel planeten gespeeld mogen worden. Zijn alle planeten bij de tegenstander weg? Dan win jij de pot.

Ik geef het toe. Dit klonk mij in het begin ook enorm als abracadabra in de oren. Ik had geen idee wat ik moest doen, welke kaart wat deed of wanneer ik nou wel of niet aan mocht vallen. Door middel van een handige tutorial op YouTube zat ik echter binnen tien minuten met m’n vriendin te bedenken hoe we elkaar het leven zuur konden maken. Ik had geen ervaring met dit genre, heb nooit eerder een deck-builder gespeeld. Het constante aanpassen van je strategie, reageren op wat de ander doet en je verliezen omzetten in een winst is leuk, uitdagend en precies goed voor potjes van ongeveer een half uur.

Voor liefhebbers van de franchise zijn het vooral de kaarten die je helemaal in het bekende universum trekken. Met prachtige tekeningen van de vele personages, voertuigen en planeten, is het makkelijk om je onder te laten dompelen in dat wat Star Wars is. Of je nu Luke Skywalker, Cassian Andor, een Smuggler of Headhunter in je hand hebt, alles oogt zoals het moet. Het oogt hoogwaardig, er zit werk in. Hoewel het misschien een spel is waar een licentie opgeplakt is om meer zieltjes te winnen, is dit niet over één nacht gegaan. Er is duidelijk liefde en passie gestoken in het ontwerp van alle kaarten die op tafel liggen.

Het leuke is dan ook dat deze kaarten gebruikt worden om extra acties vrij te spelen. Toen ik als The Empire speelde en mijn basis op de Death Star lag, was het voor mijn tegenstander anders om met mij te spelen, dan wanneer ik de basis op de vorige planeet had liggen. Kaarten hebben acties en secundaire acties waardoor een tactisch gevoel er voor kan zorgen dat elke keuze een slimme kan zijn. Ga je vol op de capital ships om een gigantische vloot om je planeet te leggen? Staan de kaarten op tafel dit toe? Want hoe goed je ook vooruit probeert te plannen, wanneer de kaarten er niet liggen, is het zaak om snel van tactiek te wisselen. En daardoor is geen potje hetzelfde.

Ik heb dan ook genoten van de potjes die ik gespeeld heb, alsook degene waar ik het mee speelde. Als het spel eenmaal klikt is het helemaal niet zo moeilijk om te begrijpen. Nieuwe spelers hebben dan ook binnen enkele minuten de regels helemaal door. The Force is een leuke toevoeging die voor iedereen wat anders met zich mee kan brengen en het spelen van de juiste kaart brengt genoeg voldoening met zich mee wanneer de planeet van de tegenstander eindelijk vernietigd kan worden. De kleine blokjes die je op je kaarten moet leggen om bij te houden hoeveel schade er is gedaan ogen misschien een beetje ‘out of place’, maar in grote lijnen is Star Wars: The Deckbuilding Game een aanrader voor iedereen die af en toe een half uurtje op pad wil gaan in het door ons zo geliefde melkwegstelsel.

Met dank aan Asmodee  voor het beschikbaar stellen van Star Wars: The Deckbuilding Game voor deze review.