Review: Netflix’s High Score
25 augustus 2020Recentelijk verscheen Microsoft Flight Simulator. Een game waarin letterlijk de hele wereld bezocht kan worden en waar een zeer geavanceerde kunstmatige intelligentie ervoor zorgt dat de plekken die jij bezoekt ogen zoals in het echt.
In combinatie met satellieten in de ruimte, weervoorspellingen, luchtleiders informatie en echte vluchtschema’s brengt de game al deze data samen om de ervaring zo realistisch en grafisch mogelijk te maken. Wanneer jij in de game een vlucht maakt over een gebied, is het op dat moment exact hetzelfde als wanneer je écht over dat gebied zou vliegen. Hierdoor is Flight Simulator meer dan zomaar een spelletje, het is een bijzondere blik op hoe de wereld is. Een blik die mogelijk is gemaakt door de technologie die is opgebouwd door duizenden games die voor Flight Simulator verschenen.
High Score geeft een gezicht aan de vroegere videogames. Het duikt in de verhalen áchter de verhalen, de mensen achter de grondleggers van de industrie. En hoewel 6 afleveringen van zo’n veertig minuten lang niet genoeg is om een complete blik te werken op alle belangrijke aspecten, weet de docu hierdoor wel gefocust te blijven in plaats van een gigantische lijst met games af te werken. Het is dan ook niet de bedoeling om diep op elke game in te gaan, het wil je met respect laten kijken naar het harde werk dat vroeger verzet is. Werk dat er zo toe heeft gedaan dat jij nu nog steeds de meest geavanceerde games kunt spelen. Het weet dit te vertellen met passie, enthousiasme en een flinke dosis nostalgie.
Elke episode heeft een duidelijk thema. Denk aan de opkomst van Space Invaders, Pac-Man en hoe Atari besloot de thuisconsole te introduceren. Afleveringen over Nintendo, de oorlog met Sega, Mario vs. Sonic. Sega does what Nintendon’t. Wat er ook centraal staat in de aflevering, de makers hebben duidelijk hun best gedaan om het verhaal te vertellen met interessante personen die geïnterviewd worden. Denk aan John Tobias, die ooit met Ed Boon de eerste Mortal Kombat wist te maken en een complete hysteria wist te ontketenen in de Amerikaanse politiek. John Romero die maar al te graag praat over Wolfenstein 3D en Doom.
Naoto Ohshima en Hirokazu Yasuhara die aan de wieg stonden van Sonic the Hedgehog. Het laat zien waar ideeën vandaan kunnen komen en hoe getalenteerde mensen met passie alles op alles wisten te zetten om een evolutie en revolutie te ontketenen. Elke game bouwde voort op technologie van de games daarvoor, maar de eerste games konden die handigheden niet permitteren. High Score neemt dan ook de tijd om te tonen dat de juiste mensen op de juiste plekken waren. Zonder hen had gaming er misschien heel anders uit gezien.
Toch laat High Score hier en daar ook wat steekjes vallen. Soms komt het allemaal net een beetje te makkelijk over, alsof een game zichzelf in elkaar weet te programmeren. Het is jammer dat er minder op de productie van juist deze alles bepalende games ingegaan wordt. Waar liepen de ontwikkelaars tegenaan op het moment dat alles wat ze verzonnen nieuw was, iets wat nooit eerder gedaan was? Waar komen bepaalde visies vandaan? Hoe kan het dat iedereen ineens games leek te kunnen maken zonder dat ze eerdere programmeerkennis hadden? Het zijn vragen die geen antwoorden krijgen, maar vragen die van High Score net een beter product hadden kunnen maken. Het blijft nu vaak net te oppervlakkig. High Score wil duidelijk iedereen aanspreken maar lijkt hierdoor juist degene die altijd al interesse heeft gehad in gaming een beetje minder te bedienen. Zonde.
Wat het wel uitstekend doet is een nieuwe massa mensen introduceren met een medium dat voor velen nog. steeds een ‘ver van m’n bed show’ is. Games zijn net zo mainstream als films en High Score laat precies zien waarom dit zo is. Wat toen gedaan werd was ver zijn tijd vooruit. En die tijd is nu. De eindvraag is waar nieuwe technologie ons heen kan brengen op het gebied van videogames. Microsoft Flight Simulator gaf ons eerder deze maand al een antwoord; letterlijk overal.