Review: Halo Infinite Multiplayer

343 Industries stond voor een haast onmogelijke taak. Verfijn de klassieke multiplayer van Halo 3 en Halo Reach en breng deze met moderne standaarden, zonder de core Halo-elementen te verliezen. Bewaar het oude maar overgiet het met nieuw, zonder dat de historie verdwijnt. Hoe balanseer je twintig jaar aan Halo gameplay in een hedendaagse uiting? Gelukkig heeft 343 Industries het antwoord gevonden.

Halo 5: Guardians is inmiddels zes jaar oud en veel mensen gaan Halo Infinite ervaren als hun eerste Halo. Helemaal nu de multiplayer geheel gratis te spelen is op Xbox One, Xbox Series en PC. Echter, een grote groep fans, komende uit de originele Combat Evolved lan-feesten (Xbox Live was nog geen ding toen de eerste Halo verscheen) moeten ook opnieuw kennis maken.

Hier, echter, alsof het met een vriend is die ze lang niet hebben gezien. Nadat ik, als Halo-veteraan sinds het eerste uur, zo’n zesendertig uren in de flights heb gestopt en inmiddels meer dan vijftig in de uiteindelijke versie van het spel, kan ik niet anders dan 343 Industries de nodige veren in het poepertje te duwen. Met sterke 4v4-gevechten en chaotische 12v12 Big Team Battles op uitmuntend ontworpen maps, brengt Infinite Halo niet alleen terug maar torpedeert het ’t spel ook naar de hoogste posities.

Want laten we niet vergeten dat Halo in zijn hoogtijdagen (welke vooral op de Xbox en Xbox 360 te vinden waren onder ontwikkelaar Bungie niet zomaar een shooter was. Het was dé shooter. De shooter die een platform bepaalde, die mensen een Xbox in huis liet nemen en miljarden uren online gespeeld is. De shooter die termen als ‘proximity chat’ introduceerde en systemen waarbij spelers het opnamen tegen andere die ongeveer net zo goed waren. Het party-systeem, waarbij je met vrienden op een ‘digitale bank’ plaats nam om zo van spel naar spel te gaan terwijl je onderling met elkaar via de headset kon praten was een grote innovatie tijdens de launch van Halo 2. Tot op de dag van vandaag merk je in andere shooters nog steeds de basisprincipes die met Halo geïntroduceerd werden. Echter, waar andere shooters door leken te groeien, bleef Halo, koning der shooters, een beetje achter. Want laten we eerlijk zijn; Halo 5: Guardians was niet zo’n beste game.

Nadat Infinite eigenlijk vorig jaar tijdens de launch van de Xbox Series moest verschijnen, maar kon rekenen op een jaar uitstel, heeft de ontwikkelaar alles op alles gezet om te luisteren naar de feedback van haar spelers. Tijdens de eerder genoemde flights konden spelers met een kleine versie van de multiplayer aan de slag om te kijken of alles werkte, wat beter kon en wat totaal niet functioneerde. Nu de game daadwerkelijk verschenen is (en zelfs als verrassing op de twintigste verjaardag van de Xbox al te downloaden was, drie weken voor de launch), zijn er nog steeds elementen aanwezig waarbij de community niet helemaal tevreden is, maar waar 343 Industries duidelijk mee aan de slag wil gaan. De communicatie naar de fans is dan ook geweldig te noemen. En dat moet wel, wanneer je weet dat dit de enige Halo gaat zijn die deze generatie gaat verschijnen. Net zoals de singleplayer campaign moet deze multiplayer zo’n tien jaar mee gaan. 343 Industries zal keer op keer nieuwe content toe voegen, modi wisselen en battle pass seizoenen organiseren. Wat we nu dus spelen is in feite de basis van wat de game uiteindelijk gaat zijn.

Halo Infinite oogt fantastisch. De omgevingen waarin gestreden mag worden zijn bijzonder gedetailleerd en nodigen uit om ontdekt te worden. De verschillende maps die aanwezig zijn situeren stuk voor stuk op andere plekken. Denk aan grote groene valleien tot neon-gevulde straten. Maar voordat iedereen hier los gaat doet 343 er slim aan om een goede start te maken voor nieuwe spelers. Spelers die het ineens op moeten gaan nemen tegen veteranen van verschillende Xbox-generaties terug. Het is voor deze spelers slim om even de Academy mode in te duiken waarbij elk wapen uitgeprobeerd kan worden en er zelfs een track aanwezig is om je bewegingen goed onder de knie te krijgen. Iets wat belangrijker dan ooit aangezien de game sneller is dan ooit. Daarnaast is het mogelijk om ‘oefen potjes’ te spelen tegen computer gestuurde tegenstanders. Hierbij leer je de maps op een rustige manier kennen, ontdek je dingen als de ‘active camo’ en de ‘grappling hook’ en leert je hoe je de game moet spelen.

Nadat je de game onder de knie hebt en daadwerkelijk gaat spelen tegen tegenstanders van vlees en bloed, merk je dat de game binnen de kortste keren je vast weet te pakken en niet meer los laat. Dit is zo’n spel waar je het hele ‘nog één potje’-principe op toe kunt passen, waarna dat ene potje resulteert in wederom een avond waarop je veel te laat naar bed gaat. Door een gezonde mix van diverse modi, in de 4v4 en 12v12 modi die aanwezig zijn, is geen gevecht hetzelfde. Of je nu 4v4 Slayer speelt (Deathmatch), een One Flag Capture the Flag waarbij het ene team moet aanvallen terwijl het ander zich puur focust op verdedigingen, Strongholds waarbij zones veroverd moeten worden of publiekslieveling Oddball, de actie is snel, intens en bijzonder leuk om te spelen. Hoewel de modi niet revolutionair zijn, spelen ze stuk voor stuk in op de juiste adrenaline in jou waardoor je meteen op het puntje van je bank zit wanneer het even niet gaat zoals je zou willen.

De heilige Halo-driehoek in je aanval is steeds opnieuw aanwezig. De combinatie tussen je wapen, het slaan en het gooien van je granaat zorgt keer op keer dat iedere Spartan met eenzelfde kans het gevecht start. Zelfs wanneer je tegenstander een veel sterker wapen heeft dan jij. Met de toevoeging van de grapling hook, waarbij je als een soort Batman snel naar hoger gelegen gebieden kunt gaan, komt hier echter een vierde bij. Want deze haak kan je niet alleen snel laten verplaatsen, ook kan ‘ie schilden bij vijanden weg halen, wapens naar je toe trekken of zelfs jou lanceren naar je tegenstander. Combineer dit met een melee aanval op het juiste moment en de schade is gedaan. Het is dat nieuwe gameplay element dat het klassieke naar een hoger plan haalt. En het werkt.

Omdat elke map sterk in balans is, de wapens goed uit elkaar liggen en er behoorlijk wat verticaliteit aanwezig is, is geen punt op welke map dan ook ‘veilig’. Het zorgt ervoor dat de snelheid in het spel blijft. Ook bij de 12v12 games, waarbij je wederom Slayer kunt spelen, een mode aanwezig is waarbij je je basis moet voorzien van stroom, ook diverse zones moet veroveren én Capture The Flag, weet elke map uitkomst te bieden voor welke speelstijl dan ook. Ga je graag vol in de aanval met een voertuig? Blijf je juist een beetje achterwege om met lange afstandswapens je team bij te staan? Of vlieg je liever met een Banshee of Wasp door de lucht? Iedereen heeft zijn rol en zijn speelstijl te vervullen. Daarnaast weet 343 deze maps zo te ‘regisseren’ dat er altijd even naar lucht behappen kan worden voordat de actie plaats vind. Alsof de ontwikkelaar plekken onzichtbaar aan heeft weten te duiden waar de grote, chaotische gevechten plaats blijven vinden. Of dat nu met een Assault Rifle, een Plasma granaat of een Warthog is. Daarnaast zijn de maps zo uiteengezet dat ’spawn camping’ onmogelijk is.

Met een groot schala aan wapens, verschillende maps, modi, voertuigen en speelstijlen is Halo Infinite een game die voor iedereen op te pakken is. De ‘gunplay’ is heerlijk, de snelheid precies goed en de ‘time to kill’, de tijd die het duurt voordat iemand sterft nadat jij je magazijn er op leeg schiet voelt exact juist aan. Langer dan in een game als Call of Duty, iets wat geheel past in een game als Halo. Je hebt namelijk niet voor niets een Spartan Armor aan. Tussen alle opties en diversiteit blijft er éen ding echter altijd recht omhoog staan; dit voelt, klinkt, speelt en leeft zoals een Halo-game. Een groter compliment kun je ontwikkelaar 343 Industries dan ook niet geven.

De multiplayer is geheel casual te spelen. Leuk voor wanneer je met vrienden aan de slag wil gaan die misschien net minder goed zijn dan jou. Scores doen er niet toe, statistieken worden dan niet bijgehouden. Helemaal leuk is het feit dat de game ook in splitscreen gespeeld kan worden op de Xbox. Met een tweede controller kan speler twee in een gedeeld scherm meteen mee doen. Hoewel alles dan net wat kleiner (en soms te klein) oogt, is het goed speelbaar en ben ik oprecht blij dat deze mode weer aanwezig is na het gemis er aan in Halo 5: Guardians. Wil je echter meer uit je game halen en bewijzen dat je de beste bent? Dan is de ranked playlist voor jou. Met goed spel stijg je in rang, met slecht spel zak je. Het ultieme doel is de felbegeerde medaille op het hoogste level. Succes.

Omdat de multiplayer game geheel gratis te spelen is, heeft 343 Industries er voor gekozen om een Battle Pass systeem te introduceren. Voor zo’n tien euro krijg je de honderd levels die seizoen één rijk is meer content in de vorm van cosmetics dan wanneer je gratis speelt. Nu zijn de meeste cosmetics in dit seizoen niet heel speciaal, maar wetende dat de armors uit Reach volledig vrij te spelen zijn hiermee, zorgde ervoor dat ik behoorlijk wat uren in mijn Battle Pass heb gestoken. Ik ben er nog lang niet, echter. Het stijgen in de Battle Pass doe je door een scala aan missies te voltooien. “Versla een X aantal tegenstanders met wapen Y’, ‘Win 4 potjes Capture the Flag’, ‘Maak 15 headshots’. Bij het voltooien van de missie krijg je XP waarmee je stijgt in level. Elke duizend XP brengt je een level verder.

Hoewel het een duidelijke manier van progressie is, is het niet de beste die de game kan gebruiken. Je merkt tijdens het spelen wel eens dat mensen de objectives links laten liggen om hun eigen, persoonlijke missie te trekken. Want wat maakt het uit als je door verlies van je game net zoveel punten krijgt als bij winst? Elke game geeft namelijk vijftig XP, met de eerste zes potjes per dag net wat meer. Winst of verlies, dat maakt niet uit. Spelers willen de progressie met hun eigen missies hebben omdat hier de echte XP’s mee vrij te spelen zijn. 343 Industries heeft al aangegeven te gaan kijken naar de Battle Pass en de manier waarop progressie gemaakt wordt. Ze blijven luisteren naar de spelers. Het is ook om die reden dat wanneer je een Battle Pass koopt, deze nooit verloopt. Waar je in andere games met eenzelfde systeem een x-aantal weken hebt om alles vrij te spelen om daarna je gemiste items voor altijd te zien verdwijnen, kun je in Infinite je tijd pakken. Zelfs wanneer de volgende Battle Pass zich weer aan gaat dienen.

Waar de Battle Pass en de progressie nog niet helemaal lopen zoals de meeste spelers het zouden willen zien, staat de gameplay van Infinite als een huis. 343 heeft laten weten voor het einde van het jaar nog diverse playlists te brengen (waardoor we meer inbreng hebben in welke modi we spelen in plaats van de game die het voor je gaat bepalen zoals nu het geval is) en blijft de game ondersteunen en uitbreiden. De basis is gelegd. En de basis is bijzonder sterk. Halo Infinite levert exact dat wat een Halo moet doen. Toffe, diverse gameplay waarbij wapens, maps en voertuigen perfect in balans zijn. Ik kan persoonlijk niet wachten om te zien wat Halo Infinite over een paar jaar gaat zijn. Tot die tijd ga ik in ieder geval de diverse Battle Passes omarmen.