Halo Infinite zet Halo terug op de kaart

Het was in november 2001 dat ik een speelgoedwinkel binnen liep om een nieuwe CD te kopen. Binnen zag ik een demo-pod staan van de die dag verschenen nieuwe console van Microsoft. Hoewel ik geen interesse had in het apparaat (ik had een PlayStation 2, een goede PC en was wachtende op de Gamecube die ik in bestelling had staan), wilde de gamer in mij toch even kijken waar al die heisa nu om draaide. Op de grote zwarte doos stond een demo te draaien van een shooter waarin een supersoldaat in een groen harnas menig paarse vijand over de kling wist te jagen. Shooters met een controller? Daar heb je toch een muis en toetsenbord voor…?

Toch wist ik mijn handen om de gigantische controller te vouwen terwijl een voor mij onbekend persoon de tweede controller ter hand nam. Het spel kon met twee spelers tegelijk gespeeld worden. Tof! De demo duurde vijftien minuten. Ik ervaarde een futuristische strandlanding waarbij ik als deze supersoldaat veel van die paarse vijanden af mocht knallen. Ik racete in een auto terwijl die onbekende speler naast me het gigantische kanon achterop kon bedienen. Tijdens de lastige momenten moesten we samenwerken om verder te kunnen. En zelfs in die vijftien minuten merkte ik al dat het verhaal prominent aanwezig was. Dat de game er grafisch fantastisch uitzag en de muziek meteen episch klonk was een hele fijne bonus.

Het duurde vijftien minuten om te beseffen dat je geen muis en toetsenbord nodig had om een shooter te spelen. Na de demo liep ik naar de man achter de kassa en wees richting de Xbox en het spel dat ik speelde. “Ik weet niet wat het was, maar ik wil alles hebben wat ik nodig heb om dit thuis te kunnen doen.” Ik ging naar huis met Microsoft’s eerste console, twee controllers en een exemplaar van Halo: Combat Evolved.

Niet alleen was Halo voor mij de start van een gigantische nieuwe passie (de franchise is tot op de dag van vandaag mijn meest gespeelde serie), ook raakte ik nooit meer een shooter aan met muis en toetsenbord. De PlayStation verdween uit de collectie, Nintendo had amper nog iets te doen bij mij thuis. Ik verbond me aan de Xbox. En aan Halo.

Ik groeide met de franchise mee richting de Xbox 360, alwaar ik met Halo 3, ODST, Reach en Halo 4 fantastische momenten wist te beleven (en heel wat plezier wist te halen uit Spartan Assault en Halo Wars) en kocht een Xbox One met de belofte dat het systeem Halo 5: Guardians ging spelen voor me. En nu, met de verse Xbox Series X onder mijn tv, is het tijd voor Halo: Infinite. Hoewel die game nog een paar maanden van ons vandaan is (een datum is er nog niet, maar ik zet in op 15 november), mocht ik recent aan de slag met de eerste ‘flight’ van de game. Een technische preview waarin ontwikkelaar 343 Industries spelers een glimp van het spel liet zien, met als doel genoeg feedback te vergaren om de uiteindelijke ervaring te verbeteren. Met heel wat uren tijdens deze flight op mijn naam, kan ik concluderen dat de ontwikkelaar op het goede spoor zit.

En dat is maar goed ook, Halo Infinite heeft te verwachtingen bijzonder hoog liggen en mag niet falen. Nadat Halo 5: Guardians niet helemaal was wat de fans ervan hoopte (en ook de enige nieuwe Halo was tijdens de Xbox One-generatie) is het voor velen maar afwachten of 343 nu eindelijk eens laat zien dat ze de originele Halo-ontwikkelaar Bungie kunnen evenaren of zelfs overtreffen. Hoewel we over de verhalende stand niet veel weten, gaf de technische flight een flinke kijk in de keuken die multiplayer heet. Hoewel lang niet alles aanwezig was, was het een goede blik op dat wat komen gaat. Vier tegen vier gevechten (waarvan vier menselijke spelers tegen vier bots) op drie verschillende maps, met een handjevol verschillende wapens. Daarnaast konden spelers aan de slag met een nieuwe mode waarin geoefend kan worden met het diverse schietende materiaal dat de game gaat bieden. Diepgaand was het nog niet. Maar dat was ook niet de bedoeling. Wat wel duidelijk werd; Halo Infinite heeft alles in zich om de beste versie van Halo te worden en de troon der multiplayer-shooters opnieuw op te eisen.

De drie maps zaten sterk in elkaar, met elk een eigen ‘look and feel’. De ‘Live Fire’-map, waar iedereen die een uitnodiging had om mee te spelen op de eerste dag moest beginnen, was klein, met gangen onder de grond en paden in de lucht. Met een duidelijk centrum in de map, waar de meeste actie bevond, was het een map die snel duidelijk was, overzicht gaf en haar power wapens op de juiste plekken had liggen. Deze wapens spawnen met een aflopende timer, zodat iedereen kan zien wanneer een wapen op welke plek komt te liggen. Iets wat zorgt voor geconcentreerde gevechten om deze machtige schietijzers. 343 Industries lijkt hiermee de actie te regisseren, zonder de touwtjes in handen te hebben. Het gaf een eigen gezicht en voelde heel anders dan de twee andere, grotere maps die aanwezig waren. Hiervan speelde een op een Bazaar (en deed me stiekem denken aan New Mombassa uit Halo 2, terwijl de andere lekker industrieel was.

Tijdens het spelen viel al snel op dat de wapens wederom perfectie benaderen. De combinatie van de Assault Rifle en het nieuwe pistool waar iedereen mee begint is genoeg om behoorlijk wat tegenstanders om te leggen, maar wanneer afgewisseld gaat worden met Rocket Launchers, een Needler of Plasma pistool kun je behoorlijk wat extra schade brengen. Het is niets nieuws, het is exact dat waar Halo al zo lang bekend om staat. Evenals het geluid van deze wapens. 343 Industries heeft in het afgelopen jaar meerdere video’s live gezet over het audiodesign van het spel. Elk wapen klinkt anders. En in elke omgeving klinkt hetzelfde wapen ook weer anders. Een knal is harder in een afgesloten ruimte dan buiten, bijvoorbeeld. De nieuwe ‘Heatwave’ is een wapen dat kogels via muren terug kan laten stuiteren, zoals je van een Grenade Launcher gewend bent. Hoewel het wapen grafisch interessant was, merkte ik dat het nooit mijn ‘go to’ werd. Dat was de Bulldog, de nieuwe Shotgun. Bijzonder sterk, maar met een lange reload animatie waardoor elk geschoten schot raak moet zijn.

Deze maps en wapens zorgden er gecombineerd voor dat Halo Infinite makkelijk is om op te pakken. Binnen enkele minuten ren je met je eigen Spartan door de levels, schiet je andere (bots) neer en heb je de besturing onder de knie. Wanneer je dit gaat combineren met springen, sprinten, sliden en de ‘pick-ups’ ga je langzaam maar zeker een steeds krachtigere versie van jezelf worden. Na wat oefenen gebruik je de ‘grapling hook’ om snel naar hoger gelegen gebieden te gaan om daar met een snelle wapenwissel een tegenstander vol door zijn hoofd te schieten, voordat deze doorhad dat je er was.

Compleet nieuw is de toevoeging van je eigen A.I. Deze kies je zelf en pas je aan naar je smaak. Lumu, Butlr, Circ, en Fret waren tijdens de preview aanwezig en ik had best wat moeite om een favoriet te vinden omdat ze me allemaal aanspraken. Zo is Circ een positieve maniak die het niet uitmaakt hoe je wint, als je maar wint. Butl gaf haast orders om te winnen terwijl Fret enthousiasme en sarcasme op een goede manier af wist te wisselen. Hij lachte zelfs wanneer ik een tegenstander om had weten te leggen. Een echte toevoeging van de A.I vond ik in deze preview nog niet helemaal, maar dat gaat vast nog komen.

Het spelen tegen de bots, beschikbaar in meerdere moeilijkheidsgraden, nodigde uit tot experimenteren. Nu zijn bots niets nieuws, die hadden we vroeger al in Unreal Tournament zitten. De computer bestuurde tegenstanders zijn echter nooit een echte vervanging voor spelers van vlees en bloed. Echter, bij Halo Infinite zou je op momenten niet zeggen dat je tegen een computer aan het spelen bent. De bots werken zó bijzonder goed en spelen zó menselijk dat ze niet van echt te onderscheiden zijn. Een bijzonder knappe prestatie van 343. Helemaal op de hoogste moeilijkheidsgraad, Spartan, boden ze een echte uitdaging die ik keer op keer aan wilde gaan. De bots maken menselijke fouten, springen ook wel eens mis. En jawel, wanneer ze je omleggen zijn ze niet te beroerd om je even te ‘teabaggen’.

Hoewel dit pas een eerste blik was op dat wat Halo Infinite later dit jaar gaat brengen, was snel duidelijk dat alles tot in de puntjes verzorgd leek. Alles voelde nieuw en modern zonder de klassieke Halo gameplay op te offeren. Qua speelstijl lijkt het ook meer op Halo 4 dan 5, maar weet het een compleet eigen gezicht te hebben. Dit wil je gewoonweg niet missen wanneer je gek bent op shooters. Helemaal niet wanneer je weet dat de multiplayer van de game volledig gratis te spelen gaat zijn op PC en Xbox…